Ол оқу бітірген соң өз туған жеріне, әке-шешесінің жанына қайтып келу ойында болатын. Бірақ, бұл ойына атасы қосылмай, мұнда өзіне ес-көз болып қалуын өтінді. Әуелі, әке-шешесіне телефон соғып мақұлдатып та алған екен. Әншейінде «Атамның баласымын» деп атасы мен әжесінің дәнді құжырын жеп ержеткен ол дәл осы жөпелдемеде атасының талабынан тайқап шығуы мүмкін емесін аңғарып, тек туған жер, өскен елін, әке-шешесін көріп келуге рұқсат алып аттанған-ды. Мұндағы бір айы бір күндей білінбей өте шыққанын аңғармай да қалды.