Рысхан апай 1959 жылы болатын. Алтайдың Дүргін жайлауында түнгі қой күзетінде отырған Рысқан Рақыманқызы апамыздың алдындағы жусап жатқан қойы әлденеден үрке қосқа қарап лап қойды. Бұл өңірде аю көп екенін білетін апай, айғайлай қолындағы құрығын серт ұстап қойдың үріккен жағына қарай тұра ұмтылды.
Ойпырмай бір емес үш бірдей аю екен. Ашыққан аюлар еш нәрседен тайынатын емес. Рысқан апа қолындағы қайың бақан мен қарсы алдына келген бірін төбеден салды да кетті әлгі аю сенделіп барып жығылғанша андайтындағы екі аю да өзіне ұмтылған еді. Қарымды қолдағы бақан оларға сан рет тиіп жатты. Осы кезде қайыңтозы жағып айғайлаған үй адамдары да жәрдемге шықты. Екі аю зыта жөнелді де бақан төбесінен тиген аю сол жерде шөке түсіп қалған екен.
Аю соққан апаның аты әудемде дамай тарапқа жайылды. Халқы төбесіне көтерсе, үкімет оны коллективтің малын өз басына төнген қауіпке қарамай құтқарып қалған еңбегін айырықша бағалап «Еңбек озаты», «8-март озаты» болып ішкі өлкелерге, астанамыз Бейжиңге дейін барып экскурцияда, жиындарда болды.
Апамыздың әдетте малды бағып-басқаруда айырықша екенін Сымағұл ақын:
